Η περιοχή της λίμνης Νικολάου Πλαστήρα πριν γίνει το φράγμα και σχηματιστεί η λίμνη, ήταν το ξακουστό οροπέδιο της Νεβρόπολης, που πήρε το όνομά του από τα άφθονα ελάφια που ζούσαν στα πυκνά δάση της.
Το 1925 ο στρατηγός και πρωθυπουργός της χώρας Νικόλαος Πλαστήρας δημιούργησε το χωριό Νεράιδα και εκεί συνέλαβε την ιδέα να γίνει φράγμα στα στενά “κακαβάκια” του ποταμού Ταυρωπού και τα νερά που θα συγκεντρώνονταν στην Νεβρόπολης να δημιουργήσουν μια λίμνη και να εκτρέπονται στον Καρδιτσιώτικο κάμπο για την άρδευσή του αλλά και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Κατά την εθνική αντίσταση κατά των Ιταλών-Γερμανών, το αντάρτικο φούντωσε σε όλο το οροπέδιο της Νεβρόπολης. Έγιναν πολλές μάχες και οι κατακτητές έκαψαν τα περισσότερα χωριά της περιοχής. Στο οροπέδιο κατασκευάστηκε πρόχειρο αεροδρόμιο και τα συμμαχικά αεροπλάνα προσγειώνονταν τα βράδια η έριχναν πολεμοφόδια με τα αλεξίπτωτα. Στο σπίτι του Πλαστήρα στη Νεράιδα έμενε η Αγγλική αποστολή. Κατά τα χρόνια του εμφυλίου έγιναν πολλές καταστροφές σε σπίτια, ζώα και ανθρώπους με αποτέλεσμα να καταστραφεί ο πολιτισμός και τοπική παράδοση.
Φράγμα λίμνης Πλαστήρα
Η πραγματοποίηση του έργου αλλά και η υλοποίηση της ιδέας του Νικολάου Πλαστήρα ολοκληρώθηκε το 1959. Το Φράγμα μήκους 220μ. συγκράτησε τα νερά του Ταυρωπού, τα οποία κάλυψαν το οροπέδιο της Νεβρόπολης και δημιούργησαν τη λίμνη Πλαστήρα (Ταυρωπού). Τα νερά της λίμνης τροφοδοτούν τον υδροηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ. Αρδεύουν τον Θεσσαλικό κάμπο και υδροδοτούν την πόλη μαζί με 38 κωμοπόλεις και χωριά του νομού, και της ευρύτερης περιφέρειας της Θεσσαλίας.
Μια εντυπωσιακή τσιμεντένια κατασκευή, ένα κομψό τόξο που μοιάζει να αγκαλιάζει τον τεράστιο όγκο του νερού της λίμνης, είναι ένα όμορφο σημείο για να αγναντέψει κανείς τη λίμνη, αλλά και την πίσω πλευρά του φράγματος που βουτά σε βάθος 83μ., κάθετα ανάμεσα στα βράχια. Λίγο πιο κάτω, στη θέση Μούχα μπορείτε να θαυμάσετε τα φιόρδ της λίμνης και το απέναντι νησάκι Νιάγκα. Είναι και μια ευκαιρία για ψώνια καθώς στη μια μεριά της γέφυρας έχουν στηθεί όμορφα μικρά μαγαζάκια και πάγκοι που έχουν στήσει οι ντόπιοι παραγωγοί κατά μήκος του φράγματος. Πάνω τους βρίσκονται στοιβαγμένα γουστόζικα σουβενίρ αλλά και τοπικά προϊόντα, όπως τραχανάς, χυλοπίτες, τσίπουρο, γλυκά και μέλι μέχρι χαλβά, κρασί, τυριά και διάφορα άλλα παραδοσιακά προϊόντα.
Το 1960 εγκαινιάστηκε το φράγμα και το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο και μετά από μερικά χρόνια έγιναν και τα αρδευτικά έργα του κάμπου καθώς και η ύδρευση της Καρδίτσας και των γύρω περιοχών.
Πηγές:
https://plastiras-ota.gr/
https://www.plastiras-lake.gr/
